- 1303
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 76 - لهجه حرکات
در این برنامه استاد سید مهدی سیف درباره لهجه حرکت کسره در عربی توضیح می دهند همچنین به مرور دروس گذشته می پردازند.
حرکات، مهمترین و اصیل‌ترین نقش را در تلفّظ حروف و کلمات قرآن کریم دارند.
حرکات در زبان عرب عبارتند از: فتحه، کسره و ضمّه «ـَـِـُـ» که به ترتیب درباره شکل، اسم و تلفّظ آن‌ها شرح می‌دهیم.
فَتْحَهْ از فَتْحْ (به معنی گشودن) گرفته شده است و در اصل فَتْحَةٌ بوده (با تاء وحدت)، یعنی یک بار گشودن، (در هنگام تلفّظ چون بر آخر آن توقّف می‌کنیم طبق قواعد وقف «ـة» تبدیل به هاء ساکن «ـه» می‌شود).
علّت نام‌گذاری آن این است که در هنگام اَدای حروف با علامت فتحه، لب‌ها یک بار گشوده و باز می‌گردد.
برای نشان دادن شکل فتحه از حرف الف کمک گرفته‌اند زیرا صدای فتحه متمایل به حرف الف می‌باشد، و برای این که با الف اصلی کلمه (صدای «آ» دوّم) اشتباه نشود به شکل الف کوچک و خوابیده روی حرف قرار داده‌اند: «ا ا ـَـ».
کَسْرَهْ از کَسْرْ (به معنی شکستن) گرفته شده است و در اصل کَسْرَةٌ بوده (با تاء وحدت)، یعنی یک بار شکسته شدن، (در هنگام تلفّظ چون بر آخر آن توقّف می‌کنیم طبق قواعد وقف «ـة» تبدیل به هاء ساکن «ـه» می‌گردد).
علّت نام‌گذاری آن این است که در هنگام اَدای حروف با علامت کسره، لب‌ها حالت شکستگی به خود می‌گیرد.
لازم به یادسپاری است که تلفّظ کسره در عربی با فارسی کمی تفاوت دارد، در عربی صدای کسره متمایل به حرف یاء می‌باشد (شبیه صدای «ای» امّا بدون کشش)، تلفّظ چنین کسره‌ای در بعضی از کلمات فارسی نیز چنین است. مثل: خِیال، نِیاز، زِیان، بِیابان، خِیابان.
به طور کلی در زبان فارسی اگر بعد از حرف مکسور، حرف یاء قرار گیرد، صدای کسره متمایل به حرف یاء و همانند کسره عربی تلفّظ می‌شود.
حرکات، مهمترین و اصیل‌ترین نقش را در تلفّظ حروف و کلمات قرآن کریم دارند.
حرکات در زبان عرب عبارتند از: فتحه، کسره و ضمّه «ـَـِـُـ» که به ترتیب درباره شکل، اسم و تلفّظ آن‌ها شرح می‌دهیم.
فَتْحَهْ از فَتْحْ (به معنی گشودن) گرفته شده است و در اصل فَتْحَةٌ بوده (با تاء وحدت)، یعنی یک بار گشودن، (در هنگام تلفّظ چون بر آخر آن توقّف می‌کنیم طبق قواعد وقف «ـة» تبدیل به هاء ساکن «ـه» می‌شود).
علّت نام‌گذاری آن این است که در هنگام اَدای حروف با علامت فتحه، لب‌ها یک بار گشوده و باز می‌گردد.
برای نشان دادن شکل فتحه از حرف الف کمک گرفته‌اند زیرا صدای فتحه متمایل به حرف الف می‌باشد، و برای این که با الف اصلی کلمه (صدای «آ» دوّم) اشتباه نشود به شکل الف کوچک و خوابیده روی حرف قرار داده‌اند: «ا ا ـَـ».
کَسْرَهْ از کَسْرْ (به معنی شکستن) گرفته شده است و در اصل کَسْرَةٌ بوده (با تاء وحدت)، یعنی یک بار شکسته شدن، (در هنگام تلفّظ چون بر آخر آن توقّف می‌کنیم طبق قواعد وقف «ـة» تبدیل به هاء ساکن «ـه» می‌گردد).
علّت نام‌گذاری آن این است که در هنگام اَدای حروف با علامت کسره، لب‌ها حالت شکستگی به خود می‌گیرد.
لازم به یادسپاری است که تلفّظ کسره در عربی با فارسی کمی تفاوت دارد، در عربی صدای کسره متمایل به حرف یاء می‌باشد (شبیه صدای «ای» امّا بدون کشش)، تلفّظ چنین کسره‌ای در بعضی از کلمات فارسی نیز چنین است. مثل: خِیال، نِیاز، زِیان، بِیابان، خِیابان.
به طور کلی در زبان فارسی اگر بعد از حرف مکسور، حرف یاء قرار گیرد، صدای کسره متمایل به حرف یاء و همانند کسره عربی تلفّظ می‌شود.
