آموزش روخوانی، صحیح خوانی، وقف و ابتدا، سوره مبارکه واقعه
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿١٥﴾ مُّتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿١٦﴾یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿١٧﴾ بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿١٨﴾ لَّا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿١٩﴾ وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿٢٠﴾ وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٢١﴾ وَحُورٌ عِینٌ ﴿٢٢﴾ کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿٢٣﴾ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿٢٥﴾ إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿٢٦﴾ وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿٢٧﴾ فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿٢٨﴾ وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿٢٩﴾ وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿٣٠﴾ وَمَاءٍ مَّسْکُوبٍ ﴿٣١﴾ وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿٣٢﴾ لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿٣٣﴾ وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿٣٤﴾ إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً ﴿٣٥﴾ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿٣٦﴾ عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿٣٧﴾ لِّأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٣٨﴾ ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿٣٩﴾ وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿٤٠﴾
بر تختهایی جواهرنشان، (15) که روبروی هم بر آنها تکیه داده‌اند. (16) بر گردشان پسرانی جاودان [به خدمت] می‌گردند، (17) با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یی از باده ناب روان. (18) [که] نه از آن دردسر گیرند و نه بی‌خرد گردند. (19) و میوه از هر چه اختیار کنند. (20) و از گوشت پرنده هر چه بخواهند. (21) و حوران چشم‌درشت، (22) مثل لؤلؤ نهان میان صدف، (23) [اینها] پاداشی است برای آنچه می‌کردند. (24) در آنجا نه بیهوده‌ای می‌شنوند و نه [سخنی] گناه‌آلود. (25) سخنی جز سلام و درود نیست. (26) و یاران راست؛ یاران راست کدامند؟ (27) در [زیر] درختان کُنار بی‌خار، (28) و درختهای موز که میوه‌اش خوشه خوشه روی هم چیده است. (29) و سایه‌ای پایدار. (30) و آبی ریزان. (31) و میوه‌ای فراوان، (32) نه بریده و نه ممنوع. (33) و همخوابگانی بالا بلند. (34) ما آنان را پدید آورده‌ایم پدید آوردنی، (35) و ایشان را دوشیزه گردانیده‌ایم، (36) شوی دوست همسال، (37) برای یاران راست. (38) که گروهی از پیشینیانند، (39) و گروهی از متأخران. (40)
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿١٥﴾ مُّتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿١٦﴾یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿١٧﴾ بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿١٨﴾ لَّا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿١٩﴾ وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿٢٠﴾ وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٢١﴾ وَحُورٌ عِینٌ ﴿٢٢﴾ کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿٢٣﴾ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿٢٥﴾ إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿٢٦﴾ وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿٢٧﴾ فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿٢٨﴾ وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿٢٩﴾ وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿٣٠﴾ وَمَاءٍ مَّسْکُوبٍ ﴿٣١﴾ وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿٣٢﴾ لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿٣٣﴾ وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿٣٤﴾ إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً ﴿٣٥﴾ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿٣٦﴾ عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿٣٧﴾ لِّأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٣٨﴾ ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِینَ ﴿٣٩﴾ وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِینَ ﴿٤٠﴾
بر تختهایی جواهرنشان، (15) که روبروی هم بر آنها تکیه داده‌اند. (16) بر گردشان پسرانی جاودان [به خدمت] می‌گردند، (17) با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یی از باده ناب روان. (18) [که] نه از آن دردسر گیرند و نه بی‌خرد گردند. (19) و میوه از هر چه اختیار کنند. (20) و از گوشت پرنده هر چه بخواهند. (21) و حوران چشم‌درشت، (22) مثل لؤلؤ نهان میان صدف، (23) [اینها] پاداشی است برای آنچه می‌کردند. (24) در آنجا نه بیهوده‌ای می‌شنوند و نه [سخنی] گناه‌آلود. (25) سخنی جز سلام و درود نیست. (26) و یاران راست؛ یاران راست کدامند؟ (27) در [زیر] درختان کُنار بی‌خار، (28) و درختهای موز که میوه‌اش خوشه خوشه روی هم چیده است. (29) و سایه‌ای پایدار. (30) و آبی ریزان. (31) و میوه‌ای فراوان، (32) نه بریده و نه ممنوع. (33) و همخوابگانی بالا بلند. (34) ما آنان را پدید آورده‌ایم پدید آوردنی، (35) و ایشان را دوشیزه گردانیده‌ایم، (36) شوی دوست همسال، (37) برای یاران راست. (38) که گروهی از پیشینیانند، (39) و گروهی از متأخران. (40)
