- 721
- 1000
- 1000
- 1000
درس بیست و هشتم - "وقف و ابتدا"
در این برنامه استاد قره شیخلو به مبحث "وقف و ابتدا" می پردازند...
وقف بر دو نوع است: الف) اختیاری ب) اضطراری
وقف اختیاری وقفی است که با اراده قاری صورت می‌‌گیرد و خود بر چهار قسم است:
1. وقف تام: وقف تام وقفی است که کلام از نظر لفظ و قواعد دستور زبان و نیز معنا به بعد از خود وابستگی نداشته باشد (موضوع در عبارت بعدی تغیر کند)؛ مانند وقف بر ﴿وَاٌولٰئِکَ هُمُ المُفلِحونَ﴾ و ابتدا از ﴿إِنَّ الَّذینَ کَفَروُا...﴾
2. وقف کافی: وقفی است که کلام از نظر لفظ ناقص نیست, اما از نظر معنا و موضوع مورد بحث با عبارت بعد از خود ارتباط دارد (موضوع در عبارت بعدی ادامه دارد)؛ مانند وقف بر ﴿فَزادَهُمُ اللهُ مَرَضاً﴾ و ابتدا از ﴿وَلَهُم عَذابٌ ألیم ...﴾
3. وقف حَسَن: وقفی است که عبارت اول ناقص نیست, اما عبارت بعدی از نظر لفظی ناقص و به قبل وابسته است؛ مانند وقف بر ﴿اَلحَمدُ لِلَّهِ﴾ در آیه ﴿اَلحَمدُ لِلّٰهِ رَبِّ العالَمینَ﴾.
4. وقف قبیح: وقفی است که عبارت اول از نظر لفظ ناقص و به مابعد خود وابسته باشد؛ مانند: وقف بر کلمه «الله» در آیه شریف ﴿فَلَمَّا اعْتَزَلَّهُمْ وَمٰا یَعْبُدونَ مِنْ دونِ الله وَهَبْنا لَهُ اِسْحٰقَ وَیَعْقوبَ﴾
اهمیت ابتدای صحیح در آیات قرآنی کم‌تر از وقف نیست و باید از محلی ابتدا نمود که معنای عبارت را مخدوش و ناقص نسازد. در صورت وقف اضطراری، به سبب طولانی بودن آیه و کمبود نفس, باید از بهترین و مناسب‌ترین محل ممکن آغاز کرد.
وقف بر دو نوع است: الف) اختیاری ب) اضطراری
وقف اختیاری وقفی است که با اراده قاری صورت می‌‌گیرد و خود بر چهار قسم است:
1. وقف تام: وقف تام وقفی است که کلام از نظر لفظ و قواعد دستور زبان و نیز معنا به بعد از خود وابستگی نداشته باشد (موضوع در عبارت بعدی تغیر کند)؛ مانند وقف بر ﴿وَاٌولٰئِکَ هُمُ المُفلِحونَ﴾ و ابتدا از ﴿إِنَّ الَّذینَ کَفَروُا...﴾
2. وقف کافی: وقفی است که کلام از نظر لفظ ناقص نیست, اما از نظر معنا و موضوع مورد بحث با عبارت بعد از خود ارتباط دارد (موضوع در عبارت بعدی ادامه دارد)؛ مانند وقف بر ﴿فَزادَهُمُ اللهُ مَرَضاً﴾ و ابتدا از ﴿وَلَهُم عَذابٌ ألیم ...﴾
3. وقف حَسَن: وقفی است که عبارت اول ناقص نیست, اما عبارت بعدی از نظر لفظی ناقص و به قبل وابسته است؛ مانند وقف بر ﴿اَلحَمدُ لِلَّهِ﴾ در آیه ﴿اَلحَمدُ لِلّٰهِ رَبِّ العالَمینَ﴾.
4. وقف قبیح: وقفی است که عبارت اول از نظر لفظ ناقص و به مابعد خود وابسته باشد؛ مانند: وقف بر کلمه «الله» در آیه شریف ﴿فَلَمَّا اعْتَزَلَّهُمْ وَمٰا یَعْبُدونَ مِنْ دونِ الله وَهَبْنا لَهُ اِسْحٰقَ وَیَعْقوبَ﴾
اهمیت ابتدای صحیح در آیات قرآنی کم‌تر از وقف نیست و باید از محلی ابتدا نمود که معنای عبارت را مخدوش و ناقص نسازد. در صورت وقف اضطراری، به سبب طولانی بودن آیه و کمبود نفس, باید از بهترین و مناسب‌ترین محل ممکن آغاز کرد.
