- 918
تسنیم ص 373 - آیات 137 تا 159 سوره شعراء
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 373 قرآن کریم شامل آیات 137 تا 159 سوره شعراء را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
این جز شیوه پیشینیان نیست (137)
إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ ﴿137﴾
و ما از عذاب شوندگان نیستیم (138)
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿138﴾
بدینسان او را دروغگو انگاشتند، آنگاه آنان را نابود کردیم، بىگمان در این مایه عبرتى هست، و بیشترینه آنان مؤمن نبودند (139)
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿139﴾
و همانا پروردگارت پیروزمند مهربان است (140)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿140﴾
قوم ثمود [هم] پیامبران را دروغگو انگاشتند (141)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ ﴿141﴾
چنین بود که برادرشان صالح به آنان گفت آیا [از شرک] پروا نمى کنید؟ (142)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿142﴾
من براى شما پیامبرى امینم (143)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿143﴾
پس از خداوند پروا و از من پیروى کنید (144)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿144﴾
و براى آن از شما پاداشى نمى طلبم، پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست (145)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿145﴾
آیا شما را به حالتى که در اینجا هست در امن و امان رها مىکنند؟ (146)
أَتُتْرَکُونَ فِی مَا هَاهُنَا آمِنِینَ ﴿146﴾
در باغها و چشمهسارها (147)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿147﴾
و کشتزارها و خرمابنانى که بار و بر آنها لطیف است (148)
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ ﴿148﴾
و از کوهها، ماهرانه [براى خود] خانه هایى مى تراشید (149)
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا فَارِهِینَ ﴿149﴾
پس از خداوند پروا و از من پیروى کنید (150)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِ ﴿150﴾
و از فرمان گزافکاران اطاعت مکنید (151)
وَلَا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ ﴿151﴾
[همان] کسانى که در این سرزمین فتنه و فساد مى کنند و در صلاح نمى کوشند (152)
الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَلَا یُصْلِحُونَ ﴿152﴾
گفتند جز این نیست که تو از جادوزدگانى (153)
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿153﴾
تو جز بشرى همانند ما نیستى، اگر راست مىگویى معجزهاى بیاور (154)
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآیَةٍ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿154﴾
گفت این ماده شترى است که آبشخورى [معین] براى او، و آبشخور روزى معین براى شماست (155)
قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿155﴾
و به آن آسیبى نرسانید که عذاب روزى سهمگین گریبانگیرتان خواهد شد (156)
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿156﴾
آنگاه آن را پى کردند، و سپس پشیمان شدند (157)
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ ﴿157﴾
و عذاب ایشان را فرو گرفت، بىگمان در این مایه عبرتى هست و بیشترینه آنان مؤمن نبودند (158)
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿158﴾
و همانا پروردگارت پیروزمند مهربان است (159)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿159﴾
این جز شیوه پیشینیان نیست (137)
إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِینَ ﴿137﴾
و ما از عذاب شوندگان نیستیم (138)
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿138﴾
بدینسان او را دروغگو انگاشتند، آنگاه آنان را نابود کردیم، بىگمان در این مایه عبرتى هست، و بیشترینه آنان مؤمن نبودند (139)
فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿139﴾
و همانا پروردگارت پیروزمند مهربان است (140)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿140﴾
قوم ثمود [هم] پیامبران را دروغگو انگاشتند (141)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ ﴿141﴾
چنین بود که برادرشان صالح به آنان گفت آیا [از شرک] پروا نمى کنید؟ (142)
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿142﴾
من براى شما پیامبرى امینم (143)
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿143﴾
پس از خداوند پروا و از من پیروى کنید (144)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿144﴾
و براى آن از شما پاداشى نمى طلبم، پاداش من جز بر پروردگار جهانیان نیست (145)
وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿145﴾
آیا شما را به حالتى که در اینجا هست در امن و امان رها مىکنند؟ (146)
أَتُتْرَکُونَ فِی مَا هَاهُنَا آمِنِینَ ﴿146﴾
در باغها و چشمهسارها (147)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿147﴾
و کشتزارها و خرمابنانى که بار و بر آنها لطیف است (148)
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ ﴿148﴾
و از کوهها، ماهرانه [براى خود] خانه هایى مى تراشید (149)
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا فَارِهِینَ ﴿149﴾
پس از خداوند پروا و از من پیروى کنید (150)
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِ ﴿150﴾
و از فرمان گزافکاران اطاعت مکنید (151)
وَلَا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ ﴿151﴾
[همان] کسانى که در این سرزمین فتنه و فساد مى کنند و در صلاح نمى کوشند (152)
الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ وَلَا یُصْلِحُونَ ﴿152﴾
گفتند جز این نیست که تو از جادوزدگانى (153)
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿153﴾
تو جز بشرى همانند ما نیستى، اگر راست مىگویى معجزهاى بیاور (154)
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآیَةٍ إِن کُنتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿154﴾
گفت این ماده شترى است که آبشخورى [معین] براى او، و آبشخور روزى معین براى شماست (155)
قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿155﴾
و به آن آسیبى نرسانید که عذاب روزى سهمگین گریبانگیرتان خواهد شد (156)
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿156﴾
آنگاه آن را پى کردند، و سپس پشیمان شدند (157)
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ ﴿157﴾
و عذاب ایشان را فرو گرفت، بىگمان در این مایه عبرتى هست و بیشترینه آنان مؤمن نبودند (158)
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُم مُّؤْمِنِینَ ﴿158﴾
و همانا پروردگارت پیروزمند مهربان است (159)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿159﴾