- 359
تسنیم 445
آیات 71 تا آخر سوره یس باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ ﴿71﴾
آیا نیندیشیده اند که ما براى آنان از آنچه دستان [قدرت] مان بر سازد، چارپایانى آفریده ایم که ایشان داراى آن هستند (71)
وَ ذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَکُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْکُلُونَ ﴿72﴾
و آنها را رام ایشان گردانده ایم، لذا هم مرکوبشان از آنهاست و هم از آن مى خورند (72)
وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَ مَشَارِبُ أَفَلَا یَشْکُرُونَ ﴿73﴾
و براى آنان در آنها سودها و آشامیدنى هاست، آیا سپاس نمى گزارند؟ (73)
وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنْصَرُونَ ﴿74﴾
و به جاى خداوند خدایانى را [به پرستش] گرفته اند به امید آنکه ایشان یارى یابند (74)
لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿75﴾
[اما] آنها به یارى [دادن] ایشان توانایى ندارند، و ایشان براى آنها چون سپاهى هستند که در [عرصه قیامت] حاضر کرده شوند (75)
فَلَا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿76﴾
پس سخنشان تو را اندوهگین نکند، ما آنچه پنهان مى دارند و آنچه آشکار مى دارند مى دانیم (76)
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿77﴾
آیا انسان نیندیشیده است که ما او را از نطفه اى آفریده ایم، آنگاه او جدلپیش هاى آشکار است (77)
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَ هِیَ رَمِیمٌ ﴿78﴾
و براى ما مثل مى زند و آفرینش خود را فراموش مى کند، گوید چه کسى استخوانها را -در حالى که پوسیده انداز نو زنده مى گرداند؟ (78)
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿79﴾
بگو همان کسى که نخستین بار آن را پدید آورده است، زنده اش مى گرداند، او به هر آفرینشى دانا [و توانا]ست (79)
الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿80﴾
همان کسى که براى شما از درخت سبز[تر و تازه] آتشى پدید آورد، که آنگاه از آن آتش مى افروزید (80)
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿81﴾
آیا کسى که آسمانها و زمین را آفریده است، تواناى آن نیست که مانند ایشان را بیافریند، چرا، و او آفرینشگر داناست (81)
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿82﴾
امر او چون [آفرینش] چیزى را اراده کند، تنها همین است که به آن مى گوید موجود شو، [و بى درنگ] موجود مى شود (82)
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾
پس منزه است کسى که ملکوت هر چیز به دست اوست و به سوى او باز گردانده مى شوید (83)
أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ ﴿71﴾
آیا نیندیشیده اند که ما براى آنان از آنچه دستان [قدرت] مان بر سازد، چارپایانى آفریده ایم که ایشان داراى آن هستند (71)
وَ ذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَکُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْکُلُونَ ﴿72﴾
و آنها را رام ایشان گردانده ایم، لذا هم مرکوبشان از آنهاست و هم از آن مى خورند (72)
وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَ مَشَارِبُ أَفَلَا یَشْکُرُونَ ﴿73﴾
و براى آنان در آنها سودها و آشامیدنى هاست، آیا سپاس نمى گزارند؟ (73)
وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنْصَرُونَ ﴿74﴾
و به جاى خداوند خدایانى را [به پرستش] گرفته اند به امید آنکه ایشان یارى یابند (74)
لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿75﴾
[اما] آنها به یارى [دادن] ایشان توانایى ندارند، و ایشان براى آنها چون سپاهى هستند که در [عرصه قیامت] حاضر کرده شوند (75)
فَلَا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿76﴾
پس سخنشان تو را اندوهگین نکند، ما آنچه پنهان مى دارند و آنچه آشکار مى دارند مى دانیم (76)
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿77﴾
آیا انسان نیندیشیده است که ما او را از نطفه اى آفریده ایم، آنگاه او جدلپیش هاى آشکار است (77)
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَ هِیَ رَمِیمٌ ﴿78﴾
و براى ما مثل مى زند و آفرینش خود را فراموش مى کند، گوید چه کسى استخوانها را -در حالى که پوسیده انداز نو زنده مى گرداند؟ (78)
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿79﴾
بگو همان کسى که نخستین بار آن را پدید آورده است، زنده اش مى گرداند، او به هر آفرینشى دانا [و توانا]ست (79)
الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿80﴾
همان کسى که براى شما از درخت سبز[تر و تازه] آتشى پدید آورد، که آنگاه از آن آتش مى افروزید (80)
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿81﴾
آیا کسى که آسمانها و زمین را آفریده است، تواناى آن نیست که مانند ایشان را بیافریند، چرا، و او آفرینشگر داناست (81)
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿82﴾
امر او چون [آفرینش] چیزى را اراده کند، تنها همین است که به آن مى گوید موجود شو، [و بى درنگ] موجود مى شود (82)
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾
پس منزه است کسى که ملکوت هر چیز به دست اوست و به سوى او باز گردانده مى شوید (83)