- 316
تسنیم 508 - آیات 12 تا 19 سوره محمد
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 508 قرآن کریم شامل آیات 12 تا 19 سوره محمد را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
سوره 47: محمد
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ﴿12﴾
بى گمان خداوند کسانى را که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، به بوستانهایى در مى آورد که جویباران از فرودست آن جارى است، و کافران [از ظواهر زندگى] بهره بر مى گیرند و همان گونه که چارپایان مى خورند، مى خورند و [مى خوابند] و آتش [دوزخ] جایگاه ایشان است (12)
وَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ هِیَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْیَتِکَ الَّتِی أَخْرَجَتْکَ أَهْلَکْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ ﴿13﴾
و چه بسیار [مردم] شهرها که از شهر تو که آواره ات کرد نیرومندتر بودند، نابودشان کردیم، و یاورى نداشتند (13)
أَفَمَنْ کَانَ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ کَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿14﴾
آیا کسى که به طریقه روشنى از جانب پروردگار خویش است، همانند کسى است که بد عملى اش در نظرش آراسته جلوه داده شده و از هوى و هوسهایشان پیروى مى کنند (14)
مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى وَلَهُمْ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ ﴿15﴾
وصف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده است [چنین است که] در آن جویهایى از آب ناگندا، و جویهایى از شیرى که مزه اش تغییرناپذیر است، و جویهایى از شراب لذتبخش آشامندگان، و جویهایى از عسل پالوده [روان] است، و برایشان در آنجا همه گونه میوه هست، و نیز آمرزشى از جانب پروردگارشان، [آیا چنین کسى] همانند کسى است که جاودانه در آتش [دوزخ] است؟ و به آنان آبى جوشان نوشانده مى شود که دل و روده هایشان را پاره پاره مى کند (15)
وَمِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِکَ قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿16﴾
و از ایشان کسانى هستند که [ظاهرا] به تو گوش مى سپارند، سپس که از نزدت بیرون مى روند، به دانش یافتگان گویند هم اکنون چه گفت؟ اینان کسانى هستند که خداوند به دلهایشان مهر نهاده است و از هوى و هوسهایشان پیروى کرده اند (16)
وَالَّذِینَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ ﴿17﴾
و رهیافتگان را هدایت افزود و [راه و رسم] پارسایىشان آموخت (17)
فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِکْرَاهُمْ ﴿18﴾
پس انتظار ندارند مگر قیامت را که به ناگهان به سراغشان آید، که به راستى نشانه هاى آن ظاهر شده است، پس آنگاه که فراز آیدشان، چه پندى مى خواهند بگیرند؟ (18)
فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَکُمْ وَمَثْوَاکُمْ ﴿19﴾
بدان که فى الحقیقه خدایى جز خداوند نیست، و براى گناهت، و نیز براى مردان و زنان مؤمن آمرزش بخواه، و خداوند [جاى] جنب و جوش و آرام و قرارتان را مى داند (19)
سوره 47: محمد
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ﴿12﴾
بى گمان خداوند کسانى را که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، به بوستانهایى در مى آورد که جویباران از فرودست آن جارى است، و کافران [از ظواهر زندگى] بهره بر مى گیرند و همان گونه که چارپایان مى خورند، مى خورند و [مى خوابند] و آتش [دوزخ] جایگاه ایشان است (12)
وَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ هِیَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْیَتِکَ الَّتِی أَخْرَجَتْکَ أَهْلَکْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ ﴿13﴾
و چه بسیار [مردم] شهرها که از شهر تو که آواره ات کرد نیرومندتر بودند، نابودشان کردیم، و یاورى نداشتند (13)
أَفَمَنْ کَانَ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ کَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿14﴾
آیا کسى که به طریقه روشنى از جانب پروردگار خویش است، همانند کسى است که بد عملى اش در نظرش آراسته جلوه داده شده و از هوى و هوسهایشان پیروى مى کنند (14)
مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى وَلَهُمْ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ ﴿15﴾
وصف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده است [چنین است که] در آن جویهایى از آب ناگندا، و جویهایى از شیرى که مزه اش تغییرناپذیر است، و جویهایى از شراب لذتبخش آشامندگان، و جویهایى از عسل پالوده [روان] است، و برایشان در آنجا همه گونه میوه هست، و نیز آمرزشى از جانب پروردگارشان، [آیا چنین کسى] همانند کسى است که جاودانه در آتش [دوزخ] است؟ و به آنان آبى جوشان نوشانده مى شود که دل و روده هایشان را پاره پاره مى کند (15)
وَمِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِکَ قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿16﴾
و از ایشان کسانى هستند که [ظاهرا] به تو گوش مى سپارند، سپس که از نزدت بیرون مى روند، به دانش یافتگان گویند هم اکنون چه گفت؟ اینان کسانى هستند که خداوند به دلهایشان مهر نهاده است و از هوى و هوسهایشان پیروى کرده اند (16)
وَالَّذِینَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ ﴿17﴾
و رهیافتگان را هدایت افزود و [راه و رسم] پارسایىشان آموخت (17)
فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِکْرَاهُمْ ﴿18﴾
پس انتظار ندارند مگر قیامت را که به ناگهان به سراغشان آید، که به راستى نشانه هاى آن ظاهر شده است، پس آنگاه که فراز آیدشان، چه پندى مى خواهند بگیرند؟ (18)
فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَکُمْ وَمَثْوَاکُمْ ﴿19﴾
بدان که فى الحقیقه خدایى جز خداوند نیست، و براى گناهت، و نیز براى مردان و زنان مؤمن آمرزش بخواه، و خداوند [جاى] جنب و جوش و آرام و قرارتان را مى داند (19)