- 200
تسنیم 575
تلاوت آیات 20 سوره مزمل و 1 تا 17 مدثر با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿20﴾
بى گمان پروردگارت مى داند که تو و گروهى از همراهانت نزدیک به دو سوم شب و [گاه] نصف آن و [گاه] یک سوم آن را [به نماز] بر مى خیزى، و خداوند است که شب و روز را سامان مى دهد، و معلوم داشت که شما هرگز آن را تاب نمى آورید، لذا از شما درگذشت، حال هر چه مقدور باشد از قرآن بخوانید، معلوم داشت که بعضى از شما [ممکن است] بیمار باشند و دیگران در این سرزمین [تلاش مى کنند و] گام مىزنند و روزى خود از فضل الهى مىجویند، و دیگرانى هم هستند که در راه خدا کارزار مى کنند، لذا هر چه مقدور باشد از آن بخوانید، و نماز [پنجگانه واجب] را برپا دارید و زکات بپردازید، و در راه خدا قرضالحسنه دهید، و هر آنچه از کارهاى خیر که براى خود پیش اندیشى کنید، پاداش آن را بهتر و بزرگتر نزد خداوند خواهید یافت، و از خداوند آمرزش خواهید، که خداوند آمرزگار مهربان است (20)
مدثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿1﴾
اى مرد جامه بر خود پیچیده (1)
قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿2﴾
برخیز و هشدار ده (2)
وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿3﴾
و پروردگارت را تکبیر گوى (3)
وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿4﴾
و دامنت را پاکیزه بدار (4)
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿5﴾
و از آلایش [شرک] بپرهیز (5)
وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿6﴾
و بخششى مکن که پاداش [و پاسخ] بزرگتریابى (6)
وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿7﴾
و در راه پروردگارت شکیبایى کن (7)
فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿8﴾
و چون در صور دمیده شود (8)
فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿9﴾
بدینسان چنین روز، روزى دشوار است (9)
عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿10﴾
[و] بر کافران آسان نیست (10)
ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿11﴾
مرا با کسى که تنها آفریده ام واگذار (11)
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿12﴾
و براى او مالى روزافزون قرار دادم (12)
وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿13﴾
و پسرانى حاضر و ناظر (13)
وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿14﴾
و به او [چه بسیار] میدان [و امکان] دادم (14)
ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿15﴾
باز طمع دارد که افزونتر کنم (15)
کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿16﴾
حاشا، که او به آیات ما ستیزه جوست (16)
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿17﴾
زودا که مشقتى سنگین بر او تحمیل کنم (17)
إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿20﴾
بى گمان پروردگارت مى داند که تو و گروهى از همراهانت نزدیک به دو سوم شب و [گاه] نصف آن و [گاه] یک سوم آن را [به نماز] بر مى خیزى، و خداوند است که شب و روز را سامان مى دهد، و معلوم داشت که شما هرگز آن را تاب نمى آورید، لذا از شما درگذشت، حال هر چه مقدور باشد از قرآن بخوانید، معلوم داشت که بعضى از شما [ممکن است] بیمار باشند و دیگران در این سرزمین [تلاش مى کنند و] گام مىزنند و روزى خود از فضل الهى مىجویند، و دیگرانى هم هستند که در راه خدا کارزار مى کنند، لذا هر چه مقدور باشد از آن بخوانید، و نماز [پنجگانه واجب] را برپا دارید و زکات بپردازید، و در راه خدا قرضالحسنه دهید، و هر آنچه از کارهاى خیر که براى خود پیش اندیشى کنید، پاداش آن را بهتر و بزرگتر نزد خداوند خواهید یافت، و از خداوند آمرزش خواهید، که خداوند آمرزگار مهربان است (20)
مدثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿1﴾
اى مرد جامه بر خود پیچیده (1)
قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿2﴾
برخیز و هشدار ده (2)
وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿3﴾
و پروردگارت را تکبیر گوى (3)
وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿4﴾
و دامنت را پاکیزه بدار (4)
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿5﴾
و از آلایش [شرک] بپرهیز (5)
وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿6﴾
و بخششى مکن که پاداش [و پاسخ] بزرگتریابى (6)
وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿7﴾
و در راه پروردگارت شکیبایى کن (7)
فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿8﴾
و چون در صور دمیده شود (8)
فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿9﴾
بدینسان چنین روز، روزى دشوار است (9)
عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿10﴾
[و] بر کافران آسان نیست (10)
ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿11﴾
مرا با کسى که تنها آفریده ام واگذار (11)
وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿12﴾
و براى او مالى روزافزون قرار دادم (12)
وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿13﴾
و پسرانى حاضر و ناظر (13)
وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿14﴾
و به او [چه بسیار] میدان [و امکان] دادم (14)
ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿15﴾
باز طمع دارد که افزونتر کنم (15)
کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿16﴾
حاشا، که او به آیات ما ستیزه جوست (16)
سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿17﴾
زودا که مشقتى سنگین بر او تحمیل کنم (17)