- 446
سوره مبارکه نوح
ترجمه خواندنی قرآن با نگاه تفسیری و پیام رسان برای نوجوانان و جوانان اثر حجت الاسلام علی ملکی، با صدای علی همت مومیوند
71. نوح
به نام خدای بزرگوار مهربان
ما نوح را به‌سوى قومش فرستادیم: «قومت را هشدار بده، قبل از اینکه عذابى زجرآور سراغشان بیاید.» 1
نوح به آن‌ها گفت: «مردم! من برایتان هشداردهنده‌ای باصراحتم: 2
خدا را بندگی کنید و مراقب رفتارتان باشید و از من الگو بگیرید 3
تا به‌اندازۀ بندگی‌تان، گناهانتان را ببخشد و تا رسیدن مرگ حتمی، مهلتتان بدهد. کاش می‌دانستید که اجل الهی وقتی برسد، عقب نمی‌افتد!» 4
دست‌آخر، نوح گِله کرد: «خدایا، من قوم خودم را شب و روز به‌سویت دعوت کردم؛ 5
ولی دعوتم جز فرار از حق، سودی برایشان نداشت! 6
من هر بار دعوتشان می‌کردم تا آن‌ها را بیامرزی، انگشت‌هایشان را در گوش‌هایشان فرو می‌کردند، جامه‌هایشان را بر سر می‌کشیدند، بر نشنیدن حرف‌هایم مُصر بودند و دعوتم را با غرور خاصی رد می‌کردند! 7
با وجود این، باز هم با صدای بلند به‌سویت دعوتشان کردم 8
و حقایق را در جمع‌های عمومی و خصوصی، آن‌هم به بهترین روش، با آن‌ها در میان گذاشتم 9
و گفتم: «از خدا آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است 10
تا باران‌های پی‌درپی برایتان بفرستد 11
و اموال و اولادتان را زیاد کند و باغ‌های سرسبز و نهرهای پرآب در اختیارتان بگذارد! 12
چه‌تان شده که به بزرگواریِ خدا امید ندارید؟! 13
درحالی‌که او شما را مرحله‌به‌مرحله می‌آفریند. 14
مگر نمی‌دانید که خدا چطور هفت آسمان را طبقه‌طبقه آفرید 15
و در آسمان ماه را تابان و خورشید را درخشان کرد؟! 16
و اینکه خدا شما را، به‌نوعی، از عناصر زمین می‌رویاند 17
و در آخر، به درون زمین برِتان می‌گرداند و در قیامت به‌طرز عجیبی بیرونتان می‌آورد؟! 18
و اینکه خدا زمین را فرش زیر پایتان کرده 19
تا از راه‌های پهناور آن سفر کنید؟!» 20
نوح ادامه داد: «خدایا، فرمانم را نبردند و دنبال آن‌هایی راه افتادند که اموال و اولادشان چیزی جز ضرر برایشان نداشت؛ 21
همان‌ها که بسیار موذیانه نقشه کشیدند و به مردم گفتند: «معبودهای خودتان را هرگز رها نکنید، به‌ویژه بت وَدّ و سُواع و یغوث و یعوق و نسر را!» 22و23
بله، خیلی‌ها را گمراه کردند. خدایا، چنین بدکارهایی را هرچه بیشتر به‌حال خودشان رها کن.» 24
پس به‌سزای گناهانشان همه در سیلاب ویرانگر غرق شدند و در آتش برزخ گیر افتادند. در برابر خدا هم برای خودشان یاورانی پیدا نکردند! 25
نوح قبل از شروع سیلاب گفت: «خدایا، هیچ کدام از این بی‌دین‌ها را روی زمین باقی نگذار. 26
اگر باقی‌شان بگذاری، بندگانت را از راه به‌در می‌کنند و جز نسلی تبهکار و نمک‌نشناس نمی‌زایند! 27
خدایا، مرا و پدر و مادرم را بیامرز و هر مؤمنی را هم که وارد خانه‌ام می‌شود و همۀ مردان و زنان باایمان را. بدکارها را هم هرچه بیشتر دچار نکبت کن.» 28
71. نوح
به نام خدای بزرگوار مهربان
ما نوح را به‌سوى قومش فرستادیم: «قومت را هشدار بده، قبل از اینکه عذابى زجرآور سراغشان بیاید.» 1
نوح به آن‌ها گفت: «مردم! من برایتان هشداردهنده‌ای باصراحتم: 2
خدا را بندگی کنید و مراقب رفتارتان باشید و از من الگو بگیرید 3
تا به‌اندازۀ بندگی‌تان، گناهانتان را ببخشد و تا رسیدن مرگ حتمی، مهلتتان بدهد. کاش می‌دانستید که اجل الهی وقتی برسد، عقب نمی‌افتد!» 4
دست‌آخر، نوح گِله کرد: «خدایا، من قوم خودم را شب و روز به‌سویت دعوت کردم؛ 5
ولی دعوتم جز فرار از حق، سودی برایشان نداشت! 6
من هر بار دعوتشان می‌کردم تا آن‌ها را بیامرزی، انگشت‌هایشان را در گوش‌هایشان فرو می‌کردند، جامه‌هایشان را بر سر می‌کشیدند، بر نشنیدن حرف‌هایم مُصر بودند و دعوتم را با غرور خاصی رد می‌کردند! 7
با وجود این، باز هم با صدای بلند به‌سویت دعوتشان کردم 8
و حقایق را در جمع‌های عمومی و خصوصی، آن‌هم به بهترین روش، با آن‌ها در میان گذاشتم 9
و گفتم: «از خدا آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است 10
تا باران‌های پی‌درپی برایتان بفرستد 11
و اموال و اولادتان را زیاد کند و باغ‌های سرسبز و نهرهای پرآب در اختیارتان بگذارد! 12
چه‌تان شده که به بزرگواریِ خدا امید ندارید؟! 13
درحالی‌که او شما را مرحله‌به‌مرحله می‌آفریند. 14
مگر نمی‌دانید که خدا چطور هفت آسمان را طبقه‌طبقه آفرید 15
و در آسمان ماه را تابان و خورشید را درخشان کرد؟! 16
و اینکه خدا شما را، به‌نوعی، از عناصر زمین می‌رویاند 17
و در آخر، به درون زمین برِتان می‌گرداند و در قیامت به‌طرز عجیبی بیرونتان می‌آورد؟! 18
و اینکه خدا زمین را فرش زیر پایتان کرده 19
تا از راه‌های پهناور آن سفر کنید؟!» 20
نوح ادامه داد: «خدایا، فرمانم را نبردند و دنبال آن‌هایی راه افتادند که اموال و اولادشان چیزی جز ضرر برایشان نداشت؛ 21
همان‌ها که بسیار موذیانه نقشه کشیدند و به مردم گفتند: «معبودهای خودتان را هرگز رها نکنید، به‌ویژه بت وَدّ و سُواع و یغوث و یعوق و نسر را!» 22و23
بله، خیلی‌ها را گمراه کردند. خدایا، چنین بدکارهایی را هرچه بیشتر به‌حال خودشان رها کن.» 24
پس به‌سزای گناهانشان همه در سیلاب ویرانگر غرق شدند و در آتش برزخ گیر افتادند. در برابر خدا هم برای خودشان یاورانی پیدا نکردند! 25
نوح قبل از شروع سیلاب گفت: «خدایا، هیچ کدام از این بی‌دین‌ها را روی زمین باقی نگذار. 26
اگر باقی‌شان بگذاری، بندگانت را از راه به‌در می‌کنند و جز نسلی تبهکار و نمک‌نشناس نمی‌زایند! 27
خدایا، مرا و پدر و مادرم را بیامرز و هر مؤمنی را هم که وارد خانه‌ام می‌شود و همۀ مردان و زنان باایمان را. بدکارها را هم هرچه بیشتر دچار نکبت کن.» 28