- 239
سوره منافقون
قرآن ترجمه سوره ای حجت الاسلام علی ملکی با صدای محمد حسین سعیدیان و گویندگی علی همت مومیوند
سوره منافقون
به نام خدای بزرگوار مهربان
وقتی منافق‌ها پیش تو می‌آیند، می‌گویند: «گواهی می‌دهیم که تو واقعاً پیامبر خدایی.» البته خدا می‌داند که تو قطعاً پیامبرش هستی و خدا گواهی می‌دهد که منافق‌ها حتماً دروغگویند. 1
قسم‌هایشان را سپر کرده‌اند برای دفع اتهامِ نفاق از خودشان و با این کار مانع بندگی خدا شده‌اند. یقیناً بد کاری می‌کنند! 2
این به‌‌خاطر آن است که در ظاهر اسلام آورده‌اند؛ ولی در باطن بی‌دین‌اند. پس بر دل‌هایشان مُهر بدبختی زده شده تا دیگر چیزی نفهمند! 3
وقتی آن‌ها را می‌بینی، از قیافه‌هایشان خوشت می‌آید! و اگر حرف بزنند، جذب حرف‌زدنشان می‌شوی! ولی، در واقع، مثل چوب‌های بی‌مصرفی‌اند که به دیواری تکیه خورده‌اند! از سایۀ خودشان هم می‌ترسند! آن‌ها دشمن واقعی اسلام‌اند. از آن‌ها حذر کن. خدا بکشدشان که چطور از مسیر حق به انحراف کشیده می‌شوند؟! 4
وقتی به آن‌ها پیشنهاد می‌شود: «بیایید تا پیامبر خدا برایتان آمرزش بخواهد»، سرهایشان را تکان می‌دهند و می‌بینی‌شان که متکبرانه رو برمی‌گردانند. 5
برای این منافق‌های لجوج چه آمرزش بخواهی چه نخواهی، فرقی به حالشان نمی‌کند: خدا هرگز نمی‌آمرزدشان؛ چون‌که خدا دست مردم منحرف را نمی‌گیرد. 6
آن‌ها همان کسانی‌اند که می‌گویند: «به آن‌هایی که پیش پیامبر خدایند، کمک نکنید تا از دوروبَرش پراکنده بشوند!» حال آنکه گنجینه‌های آسمان‌ها و زمین مال خداست؛ ولی منافق‌ها فهمش را ندارند! 7
تازه، می‌گویند: «از جنگ که به مدینه برگشتیم، ما مردمِ باعزت و آبرو مسلمان‌های پست و فرومایه را از شهر بیرون می‌کنیم!» درحالی‌که عزت و آبرو یکسره دست خدا و پیامبرش و مسلمانان است؛ ولی منافق‌ها نمی‌دانند. 8
مسلمانان! اموال و اولادتان به‌جای یاد خدا سرگرمتان نکنند. آن‌هایی که به اموال و اولادشان سرگرم بشوند، سرمایۀ عمرشان را باخته‌اند! 9
از هر چیزی که روزی‌تان کرده‌ایم، در راه خدا هزینه کنید؛ قبل از آنکه مرگ هر کدامتان سر برسد و با حسرت و آه بگوید: «خدایا، چرا مرگم را کمی به تأخیر نینداختی تا صدقه بدهم و درستکار بشوم؟!» 10
وقتی اجل کسی سر برسد، هرگز خدا به تأخیرش نمی‌اندازد و خدا آگاه است که چه می‌کنید. 11
سوره منافقون
به نام خدای بزرگوار مهربان
وقتی منافق‌ها پیش تو می‌آیند، می‌گویند: «گواهی می‌دهیم که تو واقعاً پیامبر خدایی.» البته خدا می‌داند که تو قطعاً پیامبرش هستی و خدا گواهی می‌دهد که منافق‌ها حتماً دروغگویند. 1
قسم‌هایشان را سپر کرده‌اند برای دفع اتهامِ نفاق از خودشان و با این کار مانع بندگی خدا شده‌اند. یقیناً بد کاری می‌کنند! 2
این به‌‌خاطر آن است که در ظاهر اسلام آورده‌اند؛ ولی در باطن بی‌دین‌اند. پس بر دل‌هایشان مُهر بدبختی زده شده تا دیگر چیزی نفهمند! 3
وقتی آن‌ها را می‌بینی، از قیافه‌هایشان خوشت می‌آید! و اگر حرف بزنند، جذب حرف‌زدنشان می‌شوی! ولی، در واقع، مثل چوب‌های بی‌مصرفی‌اند که به دیواری تکیه خورده‌اند! از سایۀ خودشان هم می‌ترسند! آن‌ها دشمن واقعی اسلام‌اند. از آن‌ها حذر کن. خدا بکشدشان که چطور از مسیر حق به انحراف کشیده می‌شوند؟! 4
وقتی به آن‌ها پیشنهاد می‌شود: «بیایید تا پیامبر خدا برایتان آمرزش بخواهد»، سرهایشان را تکان می‌دهند و می‌بینی‌شان که متکبرانه رو برمی‌گردانند. 5
برای این منافق‌های لجوج چه آمرزش بخواهی چه نخواهی، فرقی به حالشان نمی‌کند: خدا هرگز نمی‌آمرزدشان؛ چون‌که خدا دست مردم منحرف را نمی‌گیرد. 6
آن‌ها همان کسانی‌اند که می‌گویند: «به آن‌هایی که پیش پیامبر خدایند، کمک نکنید تا از دوروبَرش پراکنده بشوند!» حال آنکه گنجینه‌های آسمان‌ها و زمین مال خداست؛ ولی منافق‌ها فهمش را ندارند! 7
تازه، می‌گویند: «از جنگ که به مدینه برگشتیم، ما مردمِ باعزت و آبرو مسلمان‌های پست و فرومایه را از شهر بیرون می‌کنیم!» درحالی‌که عزت و آبرو یکسره دست خدا و پیامبرش و مسلمانان است؛ ولی منافق‌ها نمی‌دانند. 8
مسلمانان! اموال و اولادتان به‌جای یاد خدا سرگرمتان نکنند. آن‌هایی که به اموال و اولادشان سرگرم بشوند، سرمایۀ عمرشان را باخته‌اند! 9
از هر چیزی که روزی‌تان کرده‌ایم، در راه خدا هزینه کنید؛ قبل از آنکه مرگ هر کدامتان سر برسد و با حسرت و آه بگوید: «خدایا، چرا مرگم را کمی به تأخیر نینداختی تا صدقه بدهم و درستکار بشوم؟!» 10
وقتی اجل کسی سر برسد، هرگز خدا به تأخیرش نمی‌اندازد و خدا آگاه است که چه می‌کنید. 11