- 339
صفحه ﴿80﴾
قرآن ترجمه، سوره نساء آیات 15 تا 19
وَاللَّاتِی یَأْتِینَ الْفَاحِشَةَ مِنْ نِسَائِکُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْکُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِکُوهُنَّ فِی الْبُیُوتِ حَتَّى یَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ یَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِیلًا ﴿15﴾
زن‌های مسلمانی که به عمل زشت زنا یا همجنس‌بازی آلوده می‌شوند، برای شهادت‌دادن برضدّشان چهار مردِ مسلمان را به دادگاه دعوت کنید. اگر آن چهار نفر شهادت دادند، آن زن‌ها را آن‌قدر در بازداشتِ خانگی نگه دارید تا مرگ سراغشان بیاید یا اینکه خدا در زمان مناسب، مجازات دیگری برایشان تعیین کند.{بخشی از مجازاتی که خدا بعدها تعیین فرمود، در ابتدای سورۀ نور آمده است و بخشی از آن در روایات.} (15)
وَاللَّذَانِ یَأْتِیَانِهَا مِنْکُمْ فَآذُوهُمَا فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا إِنَّ اللَّهَ کَانَ تَوَّابًا رَحِیمًا ﴿16﴾
زن و مرد مسلمانی را که رابطۀ نامشروع دارند، مجازات کنید؛ ولی اگر قبل از اینکه در دام قانون بیفتند، توبه کنند و درستکار شوند، دیگر کاری به کارشان نداشته باشید. آخر، خدا توبه‌پذیری مهربان است. (16)
إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِنْ قَرِیبٍ فَأُولَئِکَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿17﴾
البته خدا توبه را فقط از کسانی می‌پذیرد که کار زشتی از سرِ ندانم‌کاری انجام می‌دهند و خیلی زود به اشتباهشان پی می‌برند و توبه می‌کنند. خدا هم توبه‌شان را می‌پذیرد. خدا دانای کاردرست است. (17)
وَلَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ أُولَئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿18﴾
ازآن‌طرف، توبه دردی از این دو گروه دوا نمی‌کند: اول، کسانی که همیشه کارهای زشت می‌کنند و وقتی مرگ سراغشان می‌آید، از روی ناچاری می‌گویند: «من الان توبه کردم!» دوم، کسانی که به‌موقع توبه می‌کنند؛ ولی بعداً با بی‌دینی از دنیا می‌روند. برای این دو گروه عذابی زجرآور آماده کرده‌ایم. (18)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَحِلُّ لَکُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّسَاءَ کَرْهًا وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَیْتُمُوهُنَّ إِلَّا أَنْ یَأْتِینَ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ کَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَیَجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیْرًا کَثِیرًا ﴿19﴾
مسلمانان! برایتان حلال نیست که زنانِ شوهر‌مرده را به ارث ببرید و به این بهانه، ازدواج با آن‌ها را حقّ خود بدانید. معمولاً هم آنان بدشان می‌آید. دیگر اینکه بانوانتان را تحت فشار نگذارید تا قسمتی از مخارج زندگی یا مهریه‌ای را که به آنان داده‌اید، از چنگشان دربیاورید؛ مگر که مرتکب فحشاء بشوند. همچنین، با بانوانتان خوش‌رفتاری کنید و اگر احیاناً از آنان خوشتان نمی‌آید، فوری به فکر جدایی نیفتید: چه‌بسا از چیزی خوشتان نیاید و خدا خیر بسیاری در آن گذاشته باشد. 1-{مانند اینکه زندگی را به‌خوبی سروسامان دهد یا بچه‌‌های سالم و صالحی بیاورد و تربیت کند. }. 2- {لحظۀ جان‌دادن همان زمان احتضار است، نه روزهای پایان عمر و نه حتی زمانِ مرگ حتمی. هنگام احتضار درِ همۀ تکالیف الهی، از‌جمله توبه، به‌روی انسان بسته می‌شود؛ چون‌که انسانِ در حال مرگ در دالان ورودی عالمِ برزخ است و فرشتگان قَبض روح را می‌بیند و دیگر از خودش اختیاری ندارد؛ اما کسی که به روزهای پایان زندگی رسیده است، مثل مریضی که دکترها جوابش کرده‌اند، همۀ تکالیف از‌جمله توبه بر عهدۀ او هست؛ ازاین‌رو باید توبه کند و توبه‌اش قبول می‌شود. کسی هم که مرگش را حتمی می‌بیند، مثلاً در لحظۀ سقوط هواپیما یا غرق‌شدن در آب یا اعدام، اگرچه توبه‌اش دیر شده است، ممکن است خدای مهربان توبۀ او را بپذیرد.} (19)
وَاللَّاتِی یَأْتِینَ الْفَاحِشَةَ مِنْ نِسَائِکُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْکُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِکُوهُنَّ فِی الْبُیُوتِ حَتَّى یَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ یَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِیلًا ﴿15﴾
زن‌های مسلمانی که به عمل زشت زنا یا همجنس‌بازی آلوده می‌شوند، برای شهادت‌دادن برضدّشان چهار مردِ مسلمان را به دادگاه دعوت کنید. اگر آن چهار نفر شهادت دادند، آن زن‌ها را آن‌قدر در بازداشتِ خانگی نگه دارید تا مرگ سراغشان بیاید یا اینکه خدا در زمان مناسب، مجازات دیگری برایشان تعیین کند.{بخشی از مجازاتی که خدا بعدها تعیین فرمود، در ابتدای سورۀ نور آمده است و بخشی از آن در روایات.} (15)
وَاللَّذَانِ یَأْتِیَانِهَا مِنْکُمْ فَآذُوهُمَا فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا إِنَّ اللَّهَ کَانَ تَوَّابًا رَحِیمًا ﴿16﴾
زن و مرد مسلمانی را که رابطۀ نامشروع دارند، مجازات کنید؛ ولی اگر قبل از اینکه در دام قانون بیفتند، توبه کنند و درستکار شوند، دیگر کاری به کارشان نداشته باشید. آخر، خدا توبه‌پذیری مهربان است. (16)
إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِنْ قَرِیبٍ فَأُولَئِکَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿17﴾
البته خدا توبه را فقط از کسانی می‌پذیرد که کار زشتی از سرِ ندانم‌کاری انجام می‌دهند و خیلی زود به اشتباهشان پی می‌برند و توبه می‌کنند. خدا هم توبه‌شان را می‌پذیرد. خدا دانای کاردرست است. (17)
وَلَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ أُولَئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿18﴾
ازآن‌طرف، توبه دردی از این دو گروه دوا نمی‌کند: اول، کسانی که همیشه کارهای زشت می‌کنند و وقتی مرگ سراغشان می‌آید، از روی ناچاری می‌گویند: «من الان توبه کردم!» دوم، کسانی که به‌موقع توبه می‌کنند؛ ولی بعداً با بی‌دینی از دنیا می‌روند. برای این دو گروه عذابی زجرآور آماده کرده‌ایم. (18)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا یَحِلُّ لَکُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّسَاءَ کَرْهًا وَلَا تَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا آتَیْتُمُوهُنَّ إِلَّا أَنْ یَأْتِینَ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ فَإِنْ کَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَیَجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیْرًا کَثِیرًا ﴿19﴾
مسلمانان! برایتان حلال نیست که زنانِ شوهر‌مرده را به ارث ببرید و به این بهانه، ازدواج با آن‌ها را حقّ خود بدانید. معمولاً هم آنان بدشان می‌آید. دیگر اینکه بانوانتان را تحت فشار نگذارید تا قسمتی از مخارج زندگی یا مهریه‌ای را که به آنان داده‌اید، از چنگشان دربیاورید؛ مگر که مرتکب فحشاء بشوند. همچنین، با بانوانتان خوش‌رفتاری کنید و اگر احیاناً از آنان خوشتان نمی‌آید، فوری به فکر جدایی نیفتید: چه‌بسا از چیزی خوشتان نیاید و خدا خیر بسیاری در آن گذاشته باشد. 1-{مانند اینکه زندگی را به‌خوبی سروسامان دهد یا بچه‌‌های سالم و صالحی بیاورد و تربیت کند. }. 2- {لحظۀ جان‌دادن همان زمان احتضار است، نه روزهای پایان عمر و نه حتی زمانِ مرگ حتمی. هنگام احتضار درِ همۀ تکالیف الهی، از‌جمله توبه، به‌روی انسان بسته می‌شود؛ چون‌که انسانِ در حال مرگ در دالان ورودی عالمِ برزخ است و فرشتگان قَبض روح را می‌بیند و دیگر از خودش اختیاری ندارد؛ اما کسی که به روزهای پایان زندگی رسیده است، مثل مریضی که دکترها جوابش کرده‌اند، همۀ تکالیف از‌جمله توبه بر عهدۀ او هست؛ ازاین‌رو باید توبه کند و توبه‌اش قبول می‌شود. کسی هم که مرگش را حتمی می‌بیند، مثلاً در لحظۀ سقوط هواپیما یا غرق‌شدن در آب یا اعدام، اگرچه توبه‌اش دیر شده است، ممکن است خدای مهربان توبۀ او را بپذیرد.} (19)