- 163
صفحه ﴿233﴾
قرآن ترجمه، سوره هود آیات 98 تا 108
یَقْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ ۖ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ ﴿٩٨﴾
روز قیامت، او پیشاپیشِ قومش حرکت می‌کند و آن‌ها را لب پرتگاه جهنم می‌برد. برای رفع عطش، به بد برکه‌ای می‌بردشان! 98
وَأُتْبِعُوا فِی هَٰذِهِ لَعْنَةً وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ ﴿٩٩﴾
در این دنیا و در روز قیامت، با لعنتی ابدی بدرقه شده و می‌شوند و بد تحفه‌ای نثارشان می‌کنند! 99
ذَٰلِکَ مِنْ أَنبَاءِ الْقُرَىٰ نَقُصُّهُ عَلَیْکَ ۖ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِیدٌ ﴿١٠٠﴾
این‌ها بخشی از اخبار شهرها بود که برایت تعریف کردیم. آثار بعضی‌شان هنوز پابرجاست و بقایای بعضی دیگر، محو شده است. 100
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰکِن ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ۖ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مِن شَیْءٍ لَّمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ ۖ وَمَا زَادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ ﴿١٠١﴾
در واقع، ما به آن‌ها بد نکردیم؛ بلکه آن‌ها خودشان در حق خود بد کردند. وقتی هم که عذاب الهی فرا رسید، بت‌هایی که به‌جای خدا می‌پرستیدند، دردی از آن‌ها دوا نکرد. تازه، برایشان جز بلا و بدبختیِ بیشتر، نتیجه‌ای نداشت. 101
وَکَذَٰلِکَ أَخْذُ رَبِّکَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَىٰ وَهِیَ ظَالِمَةٌ ۚ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِیمٌ شَدِیدٌ ﴿١٠٢﴾
این‌چنین است عذاب خدا وقتی شهرهایی را عذاب می‌کند که مردمش بدکارند. بله، مجازاتش زجرآور و شدید است! 102
إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ۚ ذَٰلِکَ یَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَٰلِکَ یَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴿١٠٣﴾
در این داستان‌ها درس عبرتی است برای کسانی که از عذاب آخرت بترسند. آن روز، روزی است که مردم را به‌خاطرش جمع می‌کنند و همگان آن را به‌چشمشان می‌بینند,103
وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ ﴿١٠٤﴾
قیامت را به‌وقت معیّنش برپا می‌کنیم و آن را عقب نمی‌اندازیم. 104
یَوْمَ یَأْتِ لَا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَسَعِیدٌ ﴿١٠٥﴾
روزی که آن زمان برسد، دیگر کسی حرفی نمی‌زند، جز با اجازۀ خدا. آن روز گروهی از مردم بدبخت‌اند و گروهی خوشبخت؛ 105
فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَشَهِیقٌ ﴿١٠٦﴾
اما آن‌ها که خود را بدبخت کرده‌اند، در آتش‌اند و آنجا عربده و فریاد می‌کشند 106
خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ ۚ إِنَّ رَبَّکَ فَعَّالٌ لِّمَا یُرِیدُ ﴿١٠٧﴾
و تا آسمان‌ها و زمینِ آن جهان پابرجاست، در آتش ماندنی‌اند؛ مگر آنکه خدا نجاتشان دهد. او هر کاری بخواهد، می‌کند. 107
۞ وَأَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ ۖ عَطَاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ ﴿١٠٨﴾
اما آنان که به توفیق الهی خوشبخت شده‌اند، تا آسمان‌ها و زمینِ آن جهان پابرجاست، در بهشت ماندنی‌اند؛ مگر آنکه خدا جز این بخواهد که نمی‌خواهد. آخر، بهشت بخششی است قطع‌نشدنی. 108
یَقْدُمُ قَوْمَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ ۖ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ ﴿٩٨﴾
روز قیامت، او پیشاپیشِ قومش حرکت می‌کند و آن‌ها را لب پرتگاه جهنم می‌برد. برای رفع عطش، به بد برکه‌ای می‌بردشان! 98
وَأُتْبِعُوا فِی هَٰذِهِ لَعْنَةً وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ ۚ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ ﴿٩٩﴾
در این دنیا و در روز قیامت، با لعنتی ابدی بدرقه شده و می‌شوند و بد تحفه‌ای نثارشان می‌کنند! 99
ذَٰلِکَ مِنْ أَنبَاءِ الْقُرَىٰ نَقُصُّهُ عَلَیْکَ ۖ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِیدٌ ﴿١٠٠﴾
این‌ها بخشی از اخبار شهرها بود که برایت تعریف کردیم. آثار بعضی‌شان هنوز پابرجاست و بقایای بعضی دیگر، محو شده است. 100
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰکِن ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ۖ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِی یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مِن شَیْءٍ لَّمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّکَ ۖ وَمَا زَادُوهُمْ غَیْرَ تَتْبِیبٍ ﴿١٠١﴾
در واقع، ما به آن‌ها بد نکردیم؛ بلکه آن‌ها خودشان در حق خود بد کردند. وقتی هم که عذاب الهی فرا رسید، بت‌هایی که به‌جای خدا می‌پرستیدند، دردی از آن‌ها دوا نکرد. تازه، برایشان جز بلا و بدبختیِ بیشتر، نتیجه‌ای نداشت. 101
وَکَذَٰلِکَ أَخْذُ رَبِّکَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَىٰ وَهِیَ ظَالِمَةٌ ۚ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِیمٌ شَدِیدٌ ﴿١٠٢﴾
این‌چنین است عذاب خدا وقتی شهرهایی را عذاب می‌کند که مردمش بدکارند. بله، مجازاتش زجرآور و شدید است! 102
إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ۚ ذَٰلِکَ یَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَٰلِکَ یَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴿١٠٣﴾
در این داستان‌ها درس عبرتی است برای کسانی که از عذاب آخرت بترسند. آن روز، روزی است که مردم را به‌خاطرش جمع می‌کنند و همگان آن را به‌چشمشان می‌بینند,103
وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ ﴿١٠٤﴾
قیامت را به‌وقت معیّنش برپا می‌کنیم و آن را عقب نمی‌اندازیم. 104
یَوْمَ یَأْتِ لَا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَسَعِیدٌ ﴿١٠٥﴾
روزی که آن زمان برسد، دیگر کسی حرفی نمی‌زند، جز با اجازۀ خدا. آن روز گروهی از مردم بدبخت‌اند و گروهی خوشبخت؛ 105
فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَشَهِیقٌ ﴿١٠٦﴾
اما آن‌ها که خود را بدبخت کرده‌اند، در آتش‌اند و آنجا عربده و فریاد می‌کشند 106
خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ ۚ إِنَّ رَبَّکَ فَعَّالٌ لِّمَا یُرِیدُ ﴿١٠٧﴾
و تا آسمان‌ها و زمینِ آن جهان پابرجاست، در آتش ماندنی‌اند؛ مگر آنکه خدا نجاتشان دهد. او هر کاری بخواهد، می‌کند. 107
۞ وَأَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّکَ ۖ عَطَاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ ﴿١٠٨﴾
اما آنان که به توفیق الهی خوشبخت شده‌اند، تا آسمان‌ها و زمینِ آن جهان پابرجاست، در بهشت ماندنی‌اند؛ مگر آنکه خدا جز این بخواهد که نمی‌خواهد. آخر، بهشت بخششی است قطع‌نشدنی. 108