- 145
صفحه ﴿316﴾
قرآن ترجمه، سوره مریم آیات 65 تا 76
قَالُوا یَا مُوسَىٰ إِمَّا أَن تُلْقِیَ وَإِمَّا أَن نَّکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَىٰ ﴿٦٥﴾
جادوگرها پرسیدند: «موسی، تو چوب‌دستی‌ات را می‌اندازی یا اول ما وسایلمان را بیندازیم؟» 65
قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ إِلَیْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ ﴿٦٦﴾
جواب داد: «اول شما بیندازید.» با این جادویشان، یک‌دفعه به خیال موسی آمد که طناب‌ها و چوب‌دستی‌هایشان می‌خزند! 66
فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً مُّوسَىٰ ﴿٦٧﴾
موسی تهِ دلش ترسی افتاد که نکند مردم گول بخورند. 67
قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّکَ أَنتَ الْأَعْلَىٰ ﴿٦٨﴾
گفتیم: «نترس! پیروز میدان فقط تویی. 68
وَأَلْقِ مَا فِی یَمِینِکَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا ۖ إِنَّمَا صَنَعُوا کَیْدُ سَاحِرٍ ۖ وَلَا یُفْلِحُ السَّاحِرُ حَیْثُ أَتَىٰ ﴿٦٩﴾
تو هم آنچه در دست راستت داری، بینداز تا مار شود و صحنه‌سازی‌هایشان را خنثی کند؛ چون جنس کارشان حقه‌بازیِ جادوگر است و جادوگرجماعت خودش را بکشد هم، راه به جایی نمی‌برد.» 69
فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ ﴿٧٠﴾
کار که به اینجا رسید، جادوگرها بی‌اختیار به سجده افتادند و گفتند: «به خدای موسی و هارون ایمان آوردیم.» 70
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُمْ ۖ إِنَّهُ لَکَبِیرُکُمُ الَّذِی عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ ۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَیْدِیَکُمْ وَأَرْجُلَکُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّکُمْ فِی جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَیُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَىٰ ﴿٧١﴾
فرعون عصبانی شد: «یعنی، به موسی ایمان آوردید، آن‌هم بی‌اجازۀ من؟ لابد او سردستۀ شماست و جادو یادتان داده! دست و پایتان را ضربدری، یکی از راست و یکی از چپ، قطع می‌کنم و به تنه‌های درخت خرما میخکوبتان می‌کنم. آن‌وقت می‌فهمید که عذاب کداممان زجرآور‌تر و طولانی‌تر است: من یا خدا؟!» 71
قَالُوا لَن نُّؤْثِرَکَ عَلَىٰ مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالَّذِی فَطَرَنَا ۖ فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ ۖ إِنَّمَا تَقْضِی هَٰذِهِ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٧٢﴾
گفتند: «تو و مال‌ومنالت را هیچ وقت ترجیح نمی‌دهیم به معجزه‌هایی که با چشم خود دیدیم و هم به کسی که ما را آفریده است. هر دستوری دلت می‌خواهد، صادر کن: تو، فقط در این دنیا می‌توانی دستور بدهی! 72
إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِیَغْفِرَ لَنَا خَطَایَانَا وَمَا أَکْرَهْتَنَا عَلَیْهِ مِنَ السِّحْرِ ۗ وَاللَّهُ خَیْرٌ وَأَبْقَىٰ ﴿٧٣﴾
ما به خدا ایمان آوردیم تا هم خطاهایمان را ببخشد و هم جادوگری‌مان را که به آن وادارمان کردی. پاداش خدا بهتر است و ماندگارتر. 73
إِنَّهُ مَن یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَىٰ ﴿٧٤﴾
آن‌هایی که بی‌ایمان و گناهکار در پیشگاه خدا حاضر شوند، جهنمی نصیبشان می‌شود که در آن، نه به‌خوشی زندگی می‌کنند و نه می‌میرند! 74
وَمَن یَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ ﴿٧٥﴾
کسانی هم که باایمان و درستکار در پیشگاهش حاضر شوند، جایگاه‌های عالی نصیبشان می‌شود: 75
جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ وَذَٰلِکَ جَزَاءُ مَن تَزَکَّىٰ ﴿٧٦﴾
باغ‌های همیشه‌سبزی که در آن‌ها جوی‌ها روان است و آنان در آنجا ماندنی‌اند. این است پاداش کسانی که خودسازی کنند.» 76
قَالُوا یَا مُوسَىٰ إِمَّا أَن تُلْقِیَ وَإِمَّا أَن نَّکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَىٰ ﴿٦٥﴾
جادوگرها پرسیدند: «موسی، تو چوب‌دستی‌ات را می‌اندازی یا اول ما وسایلمان را بیندازیم؟» 65
قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ إِلَیْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ ﴿٦٦﴾
جواب داد: «اول شما بیندازید.» با این جادویشان، یک‌دفعه به خیال موسی آمد که طناب‌ها و چوب‌دستی‌هایشان می‌خزند! 66
فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً مُّوسَىٰ ﴿٦٧﴾
موسی تهِ دلش ترسی افتاد که نکند مردم گول بخورند. 67
قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّکَ أَنتَ الْأَعْلَىٰ ﴿٦٨﴾
گفتیم: «نترس! پیروز میدان فقط تویی. 68
وَأَلْقِ مَا فِی یَمِینِکَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا ۖ إِنَّمَا صَنَعُوا کَیْدُ سَاحِرٍ ۖ وَلَا یُفْلِحُ السَّاحِرُ حَیْثُ أَتَىٰ ﴿٦٩﴾
تو هم آنچه در دست راستت داری، بینداز تا مار شود و صحنه‌سازی‌هایشان را خنثی کند؛ چون جنس کارشان حقه‌بازیِ جادوگر است و جادوگرجماعت خودش را بکشد هم، راه به جایی نمی‌برد.» 69
فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ ﴿٧٠﴾
کار که به اینجا رسید، جادوگرها بی‌اختیار به سجده افتادند و گفتند: «به خدای موسی و هارون ایمان آوردیم.» 70
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُمْ ۖ إِنَّهُ لَکَبِیرُکُمُ الَّذِی عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ ۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَیْدِیَکُمْ وَأَرْجُلَکُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّکُمْ فِی جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَیُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَىٰ ﴿٧١﴾
فرعون عصبانی شد: «یعنی، به موسی ایمان آوردید، آن‌هم بی‌اجازۀ من؟ لابد او سردستۀ شماست و جادو یادتان داده! دست و پایتان را ضربدری، یکی از راست و یکی از چپ، قطع می‌کنم و به تنه‌های درخت خرما میخکوبتان می‌کنم. آن‌وقت می‌فهمید که عذاب کداممان زجرآور‌تر و طولانی‌تر است: من یا خدا؟!» 71
قَالُوا لَن نُّؤْثِرَکَ عَلَىٰ مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالَّذِی فَطَرَنَا ۖ فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ ۖ إِنَّمَا تَقْضِی هَٰذِهِ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٧٢﴾
گفتند: «تو و مال‌ومنالت را هیچ وقت ترجیح نمی‌دهیم به معجزه‌هایی که با چشم خود دیدیم و هم به کسی که ما را آفریده است. هر دستوری دلت می‌خواهد، صادر کن: تو، فقط در این دنیا می‌توانی دستور بدهی! 72
إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِیَغْفِرَ لَنَا خَطَایَانَا وَمَا أَکْرَهْتَنَا عَلَیْهِ مِنَ السِّحْرِ ۗ وَاللَّهُ خَیْرٌ وَأَبْقَىٰ ﴿٧٣﴾
ما به خدا ایمان آوردیم تا هم خطاهایمان را ببخشد و هم جادوگری‌مان را که به آن وادارمان کردی. پاداش خدا بهتر است و ماندگارتر. 73
إِنَّهُ مَن یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَىٰ ﴿٧٤﴾
آن‌هایی که بی‌ایمان و گناهکار در پیشگاه خدا حاضر شوند، جهنمی نصیبشان می‌شود که در آن، نه به‌خوشی زندگی می‌کنند و نه می‌میرند! 74
وَمَن یَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ ﴿٧٥﴾
کسانی هم که باایمان و درستکار در پیشگاهش حاضر شوند، جایگاه‌های عالی نصیبشان می‌شود: 75
جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ وَذَٰلِکَ جَزَاءُ مَن تَزَکَّىٰ ﴿٧٦﴾
باغ‌های همیشه‌سبزی که در آن‌ها جوی‌ها روان است و آنان در آنجا ماندنی‌اند. این است پاداش کسانی که خودسازی کنند.» 76