- 121
صفحه ﴿479﴾
قرآن ترجمه، سوره فصلت آیات 21 تا 29
وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَیْنَا ۖ قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنطَقَ کُلَّ شَیْءٍ وَهُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢١﴾
به پوستشان اعتراض می‌کنند: «چرا برضدّ ما شهادت دادید؟!» می‌گویند: «ما را خدایی به‌حرف درآورده که هر موجودی را به‌حرف درآورده است!» بله، اوست که اول‌بار آفریدتان و فقط به‌سوی او هم برِتان می‌گردانند. 21
وَمَا کُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَن یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلَا أَبْصَارُکُمْ وَلَا جُلُودُکُمْ وَلَٰکِن ظَنَنتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا یَعْلَمُ کَثِیرًا مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٢﴾
اینکه پنهانی گناه می‌کردید، از ترس آن نبود که چشم و گوش و پوستتان برضدّتان شهادت بدهند؛ بلکه خیال می‌کردید خدا خیلی از کارهایتان را نمی‌فهمد. 22
وَذَٰلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنتُم بِرَبِّکُمْ أَرْدَاکُمْ فَأَصْبَحْتُم مِّنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٢٣﴾
همین خیال‌های خامتان دربارۀ خدا بود که شما را به تباهی کشاند و دست‌آخر سرمایۀ عمرتان را باختید. 23
فَإِن یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ ۖ وَإِن یَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُم مِّنَ الْمُعْتَبِینَ ﴿٢٤﴾
پس صبر کنند یا نکنند، همان آتش جایگاهشان است. اگر هم فرصتی برای جبران بخواهند، تقاضایشان رد می‌شود. 24
۞ وَقَیَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَیَّنُوا لَهُم مَّا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ ۖ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿٢٥﴾
بر اثر بی‌لیاقتی‌شان، همنشین‌های نابابی را در دنیا نصیبشان کردیم که لذت‌های حال و آرزوهای دورودراز را در نظرشان رنگ‌ولعاب دادند. وعدۀ عذاب دربارۀ آن‌ها، به‌همراه گروه‌هایی از جنّیان و آدمیانِ قبلی، حتمی شد؛ چون‌که آن‌ها سرمایۀ عمرشان را باخته بودند! 25
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَغْلِبُونَ ﴿٢٦﴾
سران بت‌پرست مکه به مردم می‌گفتند: «به این قرآن گوش ندهید و وقت قرآن‌خواندنِ محمد سروصدا راه بیندازید؛ شاید بر او غالب شوید!» 26
فَلَنُذِیقَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا عَذَابًا شَدِیدًا وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾
به چنین بی‌دین‌هایی حتماً عذابی سخت می‌چشانیم و آن‌ها را بابتِ بدترین کارهایشان حتماً مجازات می‌کنیم. 27
ذَٰلِکَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ ۖ لَهُمْ فِیهَا دَارُ الْخُلْدِ ۖ جَزَاءً بِمَا کَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ ﴿٢٨﴾
این سزای دشمنان خداست؛ همان آتشی که در آن اقامت دائم دارند، به‌سزای اینکه آیه‌های ما را انکار می‌کردند. 28
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَیْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِیَکُونَا مِنَ الْأَسْفَلِینَ ﴿٢٩﴾
در جهنم، بی‌دین‌ها می‌گویند: «خدایا، جنّیان و آدمیانی را که گمراهمان کردند، نشانمان بده تا زیر پایمان لگدمالشان کنیم.» 29
وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَیْنَا ۖ قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنطَقَ کُلَّ شَیْءٍ وَهُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢١﴾
به پوستشان اعتراض می‌کنند: «چرا برضدّ ما شهادت دادید؟!» می‌گویند: «ما را خدایی به‌حرف درآورده که هر موجودی را به‌حرف درآورده است!» بله، اوست که اول‌بار آفریدتان و فقط به‌سوی او هم برِتان می‌گردانند. 21
وَمَا کُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَن یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلَا أَبْصَارُکُمْ وَلَا جُلُودُکُمْ وَلَٰکِن ظَنَنتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا یَعْلَمُ کَثِیرًا مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٢﴾
اینکه پنهانی گناه می‌کردید، از ترس آن نبود که چشم و گوش و پوستتان برضدّتان شهادت بدهند؛ بلکه خیال می‌کردید خدا خیلی از کارهایتان را نمی‌فهمد. 22
وَذَٰلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنتُم بِرَبِّکُمْ أَرْدَاکُمْ فَأَصْبَحْتُم مِّنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٢٣﴾
همین خیال‌های خامتان دربارۀ خدا بود که شما را به تباهی کشاند و دست‌آخر سرمایۀ عمرتان را باختید. 23
فَإِن یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ ۖ وَإِن یَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُم مِّنَ الْمُعْتَبِینَ ﴿٢٤﴾
پس صبر کنند یا نکنند، همان آتش جایگاهشان است. اگر هم فرصتی برای جبران بخواهند، تقاضایشان رد می‌شود. 24
۞ وَقَیَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَیَّنُوا لَهُم مَّا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ ۖ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿٢٥﴾
بر اثر بی‌لیاقتی‌شان، همنشین‌های نابابی را در دنیا نصیبشان کردیم که لذت‌های حال و آرزوهای دورودراز را در نظرشان رنگ‌ولعاب دادند. وعدۀ عذاب دربارۀ آن‌ها، به‌همراه گروه‌هایی از جنّیان و آدمیانِ قبلی، حتمی شد؛ چون‌که آن‌ها سرمایۀ عمرشان را باخته بودند! 25
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَغْلِبُونَ ﴿٢٦﴾
سران بت‌پرست مکه به مردم می‌گفتند: «به این قرآن گوش ندهید و وقت قرآن‌خواندنِ محمد سروصدا راه بیندازید؛ شاید بر او غالب شوید!» 26
فَلَنُذِیقَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا عَذَابًا شَدِیدًا وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾
به چنین بی‌دین‌هایی حتماً عذابی سخت می‌چشانیم و آن‌ها را بابتِ بدترین کارهایشان حتماً مجازات می‌کنیم. 27
ذَٰلِکَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ ۖ لَهُمْ فِیهَا دَارُ الْخُلْدِ ۖ جَزَاءً بِمَا کَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ ﴿٢٨﴾
این سزای دشمنان خداست؛ همان آتشی که در آن اقامت دائم دارند، به‌سزای اینکه آیه‌های ما را انکار می‌کردند. 28
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَیْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِیَکُونَا مِنَ الْأَسْفَلِینَ ﴿٢٩﴾
در جهنم، بی‌دین‌ها می‌گویند: «خدایا، جنّیان و آدمیانی را که گمراهمان کردند، نشانمان بده تا زیر پایمان لگدمالشان کنیم.» 29